Al in 1585 sprak Piet Hein over de Druif. toendertijd een likeurstokerij/proeflokaal. Tegenwoordig Café de Druif. Inmiddels zijn we in zegge tweeduizend en negentien gewoon in Café de Druif. Waar Ronnie (op dit moment) met de gipsepoot de scepter zwaait. Ook niet zo hard want ze schouder doet ook nog steeds zeer van een natte doos. Nu ff niet want Duitse Kees (zo noemen we hem omdat ie dat Duitse bocht importeert en op een fiets rijdt) de honneurs even waarneemt.
Enfin … terug naar nu. Blijkt dus dat je bijna dertig ook moet vieren. zeker als je al een advocatenkantoor hebt. (kennelijk) Jonge mensjes die nog steeds I will survive lopen te gillen A capella uiteraard want muziek is anno 2019 nog steeds uit den boze in het oudste café van Amsterdam. En daarom kom ik er graag. Kleine kanttekening er is wel gratis wifi en de bitterballen komen gewoon uit de Airfryer. Dat zijn wel dingen om over na te denken.
Zo ook vanavond. Toeristen, expats, en uit de hand gelopen vrijmibo’s tekenen de avond. Rik (fictieve op een buurman gebaseerde naam). mijn overbuur vond het niet nodig om me even te assisteren, dus deed ik even alleen de tent vermaken.
Zo sprak ik met twee oude dames waarvan er eentje op het kadijksplein had gewoond en de ander een ex wietverslaafde was. We hadden het over joint’s (waar moet je het anders over hebben de dag voor de parade van de anders geaarden.) Ik kon daar een mooi verhaal over vertellen en ze hingen aan mijn lippen. Ondertussen zag ik vanuit mijn ooghoek een pliesiebootje wat sloepjes wegslepen. Ze voeren langs een kruiser die ongeveer 250.000 euro kost en met zijn achterschip voor anker lag. en aan de voorzijde vast lag aan een woonschipbootding. (dat mocht dus kennelijk wel) versiert met ballonnetjes. Vermoedelijk gevult met lachgas. Dat kon ik niet checken want die mannetjes op die pliesieboot waren niet echt lacherig zeg maar.
Maar ff terug naar mijn verhaal. In mijn poging om mijn wietverhaal te vertellen en dat ik gruwelijke sex had gehad daarna. Puur om die bejaarden te choqueren vertelde dus die ene dat ze ook veel wiet had gerookt en dat het heel herkenbaar klonk. Toen was ik weer geschokt. Daarna wat over koetjes en buren gesproken en AirB&B afgezeken vanwege het sociale aspect en luidruchtige engelsen. De dames gingen naar huis een uitte de verwachting dat ze mij nog wel zouden zien morgen. Dat herinnert mij eraan dat ik nog briefjes aan de brugleuning moet hangen met gereserveerd voor VIBS. (Very Important Bewoners). Happy Pride y’all
